Η Γ΄ΕΛΜΕ ΑΘΗΝΑΣ για τις προγραμματικές δηλώσεις του νέου υπουργού Παιδείας

Γ ΕΛΜΕ ΑΘΗΝΑΣ
ΤΑΫΓΕΤΟΥ 60, ΠΑΤΗΣΙΑ, ΑΘΗΝΑ
ΤΗΛ – ΦΑΞ: 210 2012013
g.elme.athinas@gmail.com
Την ώρα, που τα σχολεία μας ρημάζουν από τις συνεχιζόμενες μνημονιακές πολιτικές της λιτότητας και των περικοπών και δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις στοιχειώδεις λειτουργικές τους ανάγκες, ο υπουργός θεώρησε ότι είναι σημαντική η μικρή αύξηση των δαπανών για την Παιδεία που προβλέπεται στον προϋπολογισμό του 2017, και δεν δεσμεύτηκε για την πραγματοποίηση μόνιμων διορισμών, παραπέμποντας το θέμα στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές.
Καταλαβαίνουμε ότι οι περίφημοι 20.000 διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών αποτελούν οριστικό παρελθόν, αφού οι δανειστές, όπως είχε διαρρεύσει επί υπουργείας Φίλη, απαιτούν ως προϋπόθεση για διορισμούς την αξιολόγηση και τις απολύσεις στο δημόσιο. Είναι προφανές ότι η αδιοριστία και η υποχρηματοδότηση θα επιβαρύνουν και θα ελαστικοποιήσουν περισσότερο τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών και θα πλήξουν τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών.
Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας στις προγραμματικές της δηλώσεις δεν έλαβε υπόψη τα αιτήματα του εκπαιδευτικού κινήματος. Προσπάθησε να καλλιεργήσει κλίμα συναίνεσης για την προώθηση των επιλογών της, αποκρύπτοντας πως τα κριτήρια και ο οδηγός των μεταρρυθμίσεων είναι κατά κύριο λόγο οι δεσμεύσεις του 3ου μνημονίου και οι κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ. Τέτοιες κατευθύνσεις είναι η αξιολόγηση και οι αναδιαρθρώσεις της δομής του δημόσιου σχολείου.
Ο υπουργός δήλωσε ότι οι νομοθετικές ρυθμίσεις για το Λύκειο με βάση τα πορίσματα του Εθνικού διαλόγου (αναβάθμιση δύο τάξεων Λυκείου, Εθνικό Απολυτήριο, Πανελλαδικές, Α΄έτος ΑΕΙ) θα είναι έτοιμες ως το Μάρτιο και μίλησε για αξιολόγηση, αυτονομία και αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Στο όνομα της ελεύθερης πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δε θα δεχτούμε με κανένα τρόπο την εντατικοποίηση των σπουδών και την αύξηση των εξετάσεων στο Λύκειο, ούτε βέβαια την κατηγοριοποίηση μαθητών και σχολείων (εθνικό απολυτήριο – πιστοποιητικό σπουδών). Παράλληλα, στο όνομα της «αυτονομίας» δε θα επιτρέψουμε να ανοίξει η πόρτα των σχολείων στους χορηγούς και την «τοπική κοινωνία» για να παρεμβαίνουν στη λειτουργία, τη διαμόρφωση και το περιεχόμενο του εκπαιδευτικού έργου.
Από την άλλη πλευρά, δεν μπορούμε να δεχτούμε την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, παρά τις καθησυχαστικές δηλώσεις του υπουργού, γιατί γνωρίζουμε ότι έτσι ανοίγει ο δρόμος για την εξωτερική και για την ατομική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, που με τόσους αγώνες αποτρέψαμε το προηγούμενο διάστημα. Παρά την πρόσφατη κατάργηση άρθρων του Ν.4024/11 και την αποσύνδεση της ατομικής αξιολόγησης με τη βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη, δεν έχει καταργηθεί το πλέγμα των νόμων της αξιολόγησης- χειραγώγησης (ΠΔ152, Ν.3848/10, Ν.3879/10, Ν.4142/13).

Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για την οριστική τους κατάργηση, έχοντας κατά νου ότι η απάντηση στην κρίση της Παιδείας δεν μπορεί να είναι η αξιολόγηση και το σχολείο της αγοράς που θέτει φραγμούς σε μεγάλα τμήματα φτωχών μαθητών γιγαντώνοντας τις εκπαιδευτικές ανισότητες, με κακοπληρωμένους, εξουθενωμένους και πειθαναγκασμένους εκπαιδευτικούς. Με τους αγώνες μας οι εκπαιδευτικοί και το συνδικαλιστικό κίνημα στηρίξαμε και στηρίζουμε το δημόσιο σχολείο, απαιτώντας την ουσιαστική του χρηματοδότηση και την ποιοτική του αναβάθμιση σε όφελος όλων των μαθητών/τριών χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις.
Λίγο πριν τις δηλώσεις του Υπουργού, με πρόσκληση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) κλήθηκαν «δημόσιες σχολικές μονάδες της Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης (Νηπιαγωγεία, Δημοτικά, Γυμνάσια) να εκδηλώσουν ενδιαφέρον» προκειμένου να συμμετάσχουν στην «πιλοτική εφαρμογή της Περιγραφικής Αξιολόγησης μαθητών». Μέσα σε ένα θολό τοπίο, αφού το υποστηρικτικό – επιμορφωτικό υλικό δεν έχει ακόμα διαμορφωθεί, καλούνται οι εκπαιδευτικοί να αποδεχτούν και να υλοποιήσουν ένα σύστημα αξιολόγησης μαθητών, το οποίο δεν γνωρίζουν!

Υπενθυμίζουμε στους συναδέλφους/ισσες ότι η συμμετοχή τους είναι προαιρετική και τους καλούμε να μην συμμετάσχουν στο πρόγραμμα της πιλοτικής περιγραφικής αξιολόγησης των μαθητών.
Συνεχίζουμε την πάλη μας για την ποιοτική αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου, για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών και την υπεράσπιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών/τριών μας, διεκδικώντας :
Αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ και έκτακτη χρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών για την κάλυψη των αναγκών των σχολείων.
20 μαθητές στο τμήμα, 15 στις κατευθύνσεις και 10 μαθητές ανά καθηγητή στα εργαστήρια.
Κατάργηση της αύξησης του διδακτικού ωραρίου-επαναφορά στα επίπεδα του 2013.
Επαναφορά μειωμένου ωραρίου στους υπεύθυνους εργαστηρίων.
Μόνιμοι μαζικοί διορισμοί -σταθερή εργασία για όλους. Πρόσληψη όλων των αναπληρωτών.

Κανένας εκπαιδευτικός καμίας ειδικότητας δεν περισσεύει. Διορισμοί για την πλήρη και ισότιμη ένταξη των παιδιών των προσφύγων στα σχολεία
Γενναία χρηματοδότηση και στήριξη της Τεχνικής εκπαίδευσης.
Όχι στις υποχρεωτικές μετακινήσεις και τις πλασματικές υπεραριθμίες. Οργανική θέση για όλους.
Αυξήσεις στους μισθούς. Άρση των αδικιών του μισθολογίου, ξεπάγωμα των Μ.Κ. Όχι στο μισθολόγιο-φτωχολόγιο.
Πραγματικές συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις και γνήσιες κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας των ομοσπονδιών.
Πλήρη συνταξιοδοτικά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων. Σύστημα υγείας, συνταξιοδότησης, πρόνοιας, κοινωνικής ασφάλισης για όλους, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν. Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια υπηρεσίας, ηλικιακό όριο τα 60 χρόνια.
Κατάργηση Καθηκοντολόγιου. Ο Σύλλογος καθηγητών κυρίαρχο όργανο διοίκησης.
Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σύμφωνα με τις θέσεις του κλάδου.
Καλούμε το ΔΣ της ΟΛΜΕ να προσδιορίσει Γενικές Συνελεύσεις και ΓΣ Πρόεδρων των ΕΛΜΕ το Γενάρη για να αποφασίσουμε απεργιακό πρόγραμμα δράσης έτσι ώστε με μαζικούς αγώνες να ανατρέψουμε μνημόνια και πολιτικές λιτότητας, και να πετύχουμε την υλοποίηση των αιτημάτων μας.
Για το ΔΣ της Γ ΕΛΜΕ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΚΟΚΛΑΣ ΜΠΑΜΠΗΣ
Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΑΔΑΜ

 

Οδεύοντας προς το νεοφιλελεύθερο σχολείο

του Βασίλη Ξυδιά

{Αναδημοσίευση δύο άρθρων του Β.Ξυδιά απο τον Δρόμο της Αριστεράς (link στους τίτλους)}

Μπροστά ο Φίλης, πίσω ο Λιάκος και στο βάθος η Διαμαντοπούλου

Θα έχετε διαβάσει και σεις διάφορα άρθρα που λένε πόσο σημαντικό πράγμα είναι η Παιδεία, πόσο σημαντική είναι η γνώση και η ηθική καλλιέργεια – ιδίως σε καιρούς κρίσης και σε χώρες όπως η δική μας, ώστε να δημιουργηθεί το απαραίτητο δυναμικό που θα οδηγήσει στην ανάταξη. Εγώ, λοιπόν, όποτε βλέπω τέτοια, έρχεται ζωντανή μπροστά μου η εικόνα του εκάστοτε υπουργού Παιδείας να χαμογελά, άλλοτε πικρά, άλλοτε ειρωνικά, και άλλοτε να καγχάζει με την αφέλεια (πώς αλλιώς να την πει κανείς;) όλων αυτών των κατά τα άλλα λογικών ανθρώπων που σκέφτονται μ’ αυτόν τον αναχρονιστικό τρόπο.

Διότι εδώ τα πράγματα είναι κουκιά μετρημένα. Για τις ελίτ που κυβερνούν, το σχολείο, όπως το ξέραμε στη μοντέρνα, στη βιομηχανική εποχή, το σχολείο που αποσκοπούσε στη μόρφωση όλων ανεξαιρέτως των παιδιών, πρώτα απ’ όλα ως πολιτών μιας χώρας, αυτό το σχολείο έχει πρακτικά τελειώσει. Το πώς και το γιατί είναι μεγάλη ιστορία, αλλά οφείλουμε να παραδεχθούμε πως η κρίση της γενικής εκπαίδευσης (είτε δημόσιας, είτε ιδιωτικής) έχει ξεσπάσει εδώ και πολλές δεκαετίες, και πως δεν είναι επομένως ο νεοφιλελευθερισμός υπεύθυνος γι’ αυτήν. Ο νεοφιλελευθερισμός απλώς έκανε τη δική του διάγνωση και βρήκε τη δική του λύση στο πρόβλημα: πονάει χέρι, κόψει χέρι· πονάει μάτι, βγάλει μάτι. Με δυο λόγια τέρμα το σχολείο για όλους.

Ή μάλλον -να το πω πιο σωστά- τέρμα το σχολείο που νοιάζεται για όλους. Γιατί δεν έχει κατ’ αρχήν αντίρρηση ο νεοφιλελευθερισμός να έχουν όλοι πρόσβαση σε κάποια μορφή γενικής εκπαίδευσης, της οποίας όμως ο κύριος σκοπός θα είναι να αναπαράγει -όχι την ελίτ (γι’ αυτήν υπάρχουν άλλοι μηχανισμοί)- αλλά έναν επαρκή αριθμό κατώτερων, μεσαίων και ανώτερων στελεχών που χρειάζονται για να λειτουργούν οι επιχειρήσεις, το κράτος κ.λπ. Και βέβαια, βασικό στοιχείο αυτής της νεοφιλελεύθερης εκπαίδευσης είναι το ξεσκαρτάρισμα της πολύ μεγάλης μάζας των μη αναγκαίων και μη ικανών, που θα πρέπει να πετάγονται έξω από την εκπαιδευτική διαδικασία στις διάφορες βαθμίδες της.

Γι’ αυτούς τους τελευταίους δεν υπάρχει καμία απολύτως στενοχώρια και κανένας δισταγμός, ούτε καμία πρόβλεψη τι θα απογίνουν. Έτσι κι αλλιώς στη νεοφιλελεύθερη δυστοπία ένα μεγάλο τμήμα της (λεγόμενης) κοινωνίας θα είναι σκουπίδια. Όχι προλετάριοι· σκουπίδια. Άχρηστοι, απόβλητοι, αδιάφοροι. Αρκεί να είναι επαρκώς ξεδοντιασμένοι, ανίκανοι να προσβάλουν τη νέα τάξη πραγμάτων.

Αν υπάρχουν κάποια ερωτήματα, αυτά αφορούν το πόσο θα είναι το κόστος του υπό διαμόρφωση νέου εκπαιδευτικού μηχανισμού και ποια θα είναι η λειτουργικότητά του (λειτουργικότητα σε σχέση πάντα με τον στόχο που είπαμε). Και υπάρχει ασφαλώς και ένα τρίτο ζήτημα. Πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι η μεταβατική-μεταρρυθμιστική πολιτική, που θα πάρει τα πράγματα από την παρούσα κατάσταση και θα τα οδηγήσει στον τελικό στόχο.

Ένα σχέδιο σ’ αυτή τη νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση είχε εκπονήσει στις μέρες της, ως υπουργός Παιδείας, η Άννα Διαμαντοπούλου. Το σχέδιο του λεγόμενου «Νέου Σχολείου». Με τα κριτήρια αυτά δεν ήταν κακό το σχέδιο αυτό. Ίσα-ίσα. Είχε βέβαια την ατυχία να ταυτιστεί με τη γενικότερη μοίρα του ΠΑΣΟΚ και των προ-ΣΥΡΙΖΑ μνημονιακών κυβερνήσεων, υπάρχει πάντα όμως ως παρακαταθήκη προς αξιοποίηση από κάθε ενδιαφερόμενο.

Κι αφού περάσαμε από τον ανερυθρίαστο και χονδροειδή στο είδος του Κ. Αρβανιτόπουλο, και το σύντομο διάλειμμα Αρ. Μπαλτά, της «αντιμνημονιακής» περιόδου του ΣΥΡΙΖΑ, εκλήθη τώρα ο ευφυής και ευέλικτος Ν. Φίλης να δώσει αυτός τη δική του λύση στα τρία παραπάνω προβλήματα – ιδιαίτερα στο τρίτο.

Υπ’ αυτό το πρίσμα θα έπρεπε να δει κανείς το σχέδιο που επεξεργάστηκε ο Αντ. Λιάκος στα τέλη της άνοιξης. Και σ’ αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να δούμε το τωρινό διάταγμα του Ν. Φίλη για τα Γυμνάσια, σαν μια τροχιοδεικτική βολή για όσα μέλλει να ακολουθήσουν.

Γιαγιά, γιατί φέτος θα με εξετάσεις σε λιγότερα μαθήματα;

Για να σε κόψω καλύτερα παιδάκι μου!

Αν πάρουμε μία-μία τις καινοτομίες που εισάγονται και τις δούμε σαν αποκομμένες διοικητικές ρυθμίσεις δεν μοιάζουν και τόσο άσχημες. Αρχίζει, όμως, κανείς να καταλαβαίνει τι ακριβώς συμβαίνει αν κάνει ένα zoom-out από τα επιμέρους μέτρα και προσπαθήσει να δει τη «μεγάλη εικόνα». Θα διακρίνει τότε το λεπτό νήμα που συνδέει τις τωρινές αλλαγές με το «Νέο Σχολείο» της Άννας Διαμαντοπούλου.

Η διαφορά είναι ότι η υπουργός του ΠΑΣΟΚ, ως πιο διαφανής στις προθέσεις της, στόχευσε κατευθείαν στο Λύκειο, προσπαθώντας να το προσαρμόσει στο εξεταστικό σχήμα του International Baccalaureate, ενώ ο τώρα ο Φίλης, καλυπτόμενος πίσω από τεράστιους όγκους αριστερής ρητορικής, δεν προχωρά αμέσως στο ναρκοπέδιο του Λυκείου. Ξεκινά ήπια και προσεκτικά από το Γυμνάσιο, θέλοντας για την ώρα να εθίσει απλώς τους μικρούς μαθητές σε λίγες ελαφρές τζούρες του International Baccalaureate, που σε επόμενη φάση θα τους προσφέρει αυτό ή κάτι παρόμοιο κανονικά και με τη μία.

Δύο ταχύτητες

Τα νέα μέτρα είναι, λίγο ως πολύ, γνωστά. Παρουσιάζονται συνοπτικά στον παραπάνω πίνακα (Καθημερινή 9/9/2016). Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία πως το κρίσιμο μέτρο -αυτό που δίνει το στίγμα- είναι ο χωρισμός των μαθημάτων σε δύο ομάδες, όπου μόνο τέσσερα (γλώσσα, ιστορία, μαθηματικά και φυσική) θα εξετάζονται με τελικό γραπτό διαγώνισμα, ενώ τα υπόλοιπα θα βαθμολογούνται με βάση την αξιολόγηση των δύο τετραμήνων και μόνο.

Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας θέλησε να παρουσιάσει το μέτρο αυτό σαν μια παιδαγωγική προτίμηση στην αξιολόγηση χωρίς γραπτές εξετάσεις. Αλλά είναι σαφές ότι δεν πρόκειται περί αυτού. Αν ήταν αυτό, τότε γιατί να μη βαθμολογούνται όλα τα μαθήματα έτσι, χωρίς τελικό διαγώνισμα; Δεν θα ήταν άλλωστε καμιά φοβερή καινοτομία. Ίσχυε στη δεκαετία του ‘80, επί ΠΑΣΟΚ, μέχρι που τα πράγματα άλλαξαν επί Β. Κοντογιαννόπουλου της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι προς τι η διάκριση μεταξύ των τεσσάρων και των υπολοίπων μαθημάτων.

Ως προς αυτό είναι εύγλωττη η εμπειρία της Κύπρου, όπου η διάκριση εφαρμόζεται ήδη, και όπως βεβαιώνουν πολλοί, το αποτέλεσμα είναι ξεκάθαρο. Τα παιδιά εστιάζουν στα γραπτώς εξεταζόμενα μαθήματα, και όλα τα άλλα έχουν καταντήσει η «χαρά του παιδιού». Οι περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις δεν πείθουν κανέναν.

Άλλωστε, το ότι ο χωρισμός των μαθημάτων σε δύο ομάδες έχει σαφέστατα αξιολογικό χαρακτήρα, προκύπτει και από ένα άλλο μέτρο, στο οποίο δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία. Πρόκειται για τις προϋποθέσεις προαγωγής των μαθητών. Σύμφωνα, λοιπόν, με τη νέα ρύθμιση οι μαθητές θα προάγονται είτε αν έχουν από 10 και πάνω σε όλα τα μαθήματα, είτε -προσέξτε τώρα- αν μεν έχουν κάτω από τη βάση σε κάποια από τα μη εξεταζόμενα μαθήματα, τότε αρκεί να βγάζουν γενικό μέσο όρο σε όλα τα μαθήματα πάνω από 10· αν όμως έχουν κάτω από τη βάση σε κάποια από τα τέσσερα γραπτώς εξεταζόμενα, τότε για να προαχθούν θα πρέπει ο μέσος όρος των τεσσάρων αυτών μαθημάτων να είναι πάνω από 13 (δηλαδή τουλάχιστον 12,5).

Δεν ξέρω αν γίνεται σαφές με τη μία, αλλά ελπίζω να καταλαβαίνει κανείς ότι στη διαδικασία της προαγωγής οι δύο ομάδες μαθημάτων δεν μετρούν το ίδιο.

Ο σκοπός της αξιολόγησης

Εισάγεται λοιπόν με τα νέα μέτρα ένα σύστημα βαθμολόγησης -και επομένως επιλογής- που βασίζεται σε τέσσερα μόνο από το σύνολο των διδασκομένων μαθημάτων. Τι σημαίνει αυτό; Ότι χωρίς τα αντιλαϊκιστικά νταϊλίκια της Διαμαντοπούλου, ο Φίλης χτίζει ένα σύστημα αξιολόγησης που, όπως και αυτό της προκατόχου του, δεν ενδιαφέρεται να αξιολογήσει αναλυτικά τη γνώση του κάθε μαθητή σε όλα τα επιμέρους γνωστικά αντικείμενα (για να του υποδείξει δήθεν σε τι πρέπει να γίνει καλύτερος και άλλες τέτοιες παιδαγωγικές αφέλειες). Το ζητούμενο είναι να κρίνει ποιοι μπορούν να περάσουν στην επόμενη βαθμίδα και ποιοι όχι. Είναι τόσο απλό!

Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να εξεταστούν όλοι σε όλα. Οι ικανοί μπορούν να ξεχωρίσουν από τους μη ικανούς και με τα τέσσερα ενδεικτικά μαθήματα. Σύμφωνα με τη νεοφιλελεύθερη άποψη αυτό είναι το έργο του εκπαιδευτικού συστήματος. Το αν κάποιος θα μάθει ή όχι είναι δικό του θέμα. Έτσι κι αλλιώς αυτοί που χρειάζεται το σύστημα είναι πολύ λιγότεροι απ’ όσους παράγει τώρα το σχολείο.

Ο εθνικός διάλογος για την παιδεία, το νέο λύκειο και η κρυφή γοητεία της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Πηγή: Alfavita

του Γιώργου Καλημερίδη

Η εκπαιδευτική κοινότητα έχει πλέον στα χέρια της το τελικό πόρισμα της Επιτροπής του Εθνικού Διαλόγου. Ένα κείμενο 130 σελίδων που επιθυμεί να αποτελέσει τον οδικό δείκτη της μεταρρύθμισης του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Τα τελικά πορίσματα της Επιτροπής, σύμφωνα με τον πρόεδρό της,  είναι αποτέλεσμα πολλών συζητήσεων, συμμετοχής πάνω από 120 προσωπικοτήτων από όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, δημοσιεύσεων στην ηλεκτρονική σελίδα του διαλόγου και της μαζικής συμμετοχής της εκπαιδευτικής κοινότητας. Η έκθεση συνεπώς σύμφωνα με τους συντάκτες της  είναι προϊόν συνολικής, συνθετικής προσπάθειας και διάλογου.

Εμείς θα επικεντρωθούμε, όπως δηλώνει και ο τίτλος του άρθρου, σε μια μόνο διάσταση της έκθεσης, την πρότασή της για το νέο δίχρονο λύκειο και συνακόλουθα και τον νέο τρόπο εισαγωγής στο πανεπιστήμιο. Σε μεγάλο βαθμό είναι και το κυρίαρχο στοιχείο της έκθεσης.

Η πρόταση της Επιτροπής Διαλόγου

Η πρόταση της Επιτροπής Διαλόγου είναι ένα νέο διετές και ισχυρό Λύκειο, με αξιόπιστο εθνικό απολυτήριο και σε αποσύνδεση από τις εισαγωγικές εξετάσεις για το πανεπιστήμιο. Δεν τεκμηριώνεται βέβαια γιατί η αποσύνδεση του Λυκείου από τις εισαγωγικές εξετάσεις θα πρέπει να σημαίνει και συρρίκνωση του σε δύο χρόνια ή γιατί επιλέγεται μια εκπαιδευτική δομή που συνεχίζει να αναπαράγει το διαχωρισμό διαφορετικών εκπαιδευτικών βαθμίδων (δημοτικό-γυμνάσιο-λύκειο) και διακριτών εκπαιδευτικών δικτύων  (γενική-τεχνική εκπαίδευση). Δεν θα μείνουμε όμως εδώ. Αν καταλαβαίνουμε επίσης καλά,  στο τέλος της Δ γυμνασίου, στα 16 θα υπάρχει εξέταση, όπως συμβαίνει και στο αγγλικό εκπαιδευτικό σύστημα, διότι όπως τονίζεται “ θα είναι το σημείο, όπου θα οριστικοποιείται η απόφαση των μαθητών και των μαθητριών για τη συνέχεια της εκπαιδευτικής τους πορείας (σελ. 28)” .

Στο νέο διετές Λύκειο κάθε μαθητής θα μπορεί να μελετάει 6 μαθήματα δύο υποχρεωτικά και τέσσερα μετά από προσωπική του επιλογή. Τα υποχρεωτικά μαθήματα είναι τα μαθήματα της νεοελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας και τα αγγλικά. Το πρόγραμμα θα συμπληρώνεται από την επιλογή που θα κάνει κάθε παιδί από 4 ομάδες : Μαθηματικά- Πληροφορική, Φυσικές Επιστήμες, Ανθρωπιστικές Επιστήμες και Πολιτισμός και Τέχνη. Το κάθε παιδί καταρτίζει ένα ατομικό επί της ουσίας πρόγραμμα, ενώ εισάγεται η καινοτομία ότι όλα τα μαθήματα θα προσφέρονται σε δύο επίπεδα : σε βασικό και σε υψηλό. Για να πάρει κάποιος εθνικό απολυτήριο και άρα να έχει πιθανότητες εισαγωγής στο πανεπιστήμιο θα πρέπει να έχει επιλέξει τρία μαθήματα υψηλού επιπέδου. Έχει τη δυνατότητα να πάρει και περισσότερα μαθήματα σε υψηλό επίπεδο, είτε λόγω ενδιαφέροντος είτε για να διευκολυνθεί στις σπουδές του. Η παρακολούθηση στα μαθήματα θα αντιστοιχηθεί με διεθνείς μονάδες, ώστε να διευκολύνεται η κυκλοφορία των μαθητών/μελλοντικών φοιτητών σε άλλα εκπαιδευτικά συστήματα στο εξωτερικό.
Το νέο πρόγραμμα του Λυκείου έχει και δύο άλλες προϋποθέσεις στο πρόγραμμά του, την εκπόνηση ενός δοκιμίου και τη συμμετοχή σε ένα πρόγραμμα κοινωνικής εργασίας από τη μεριά των νέων. Σύμφωνα με την έκθεση “Τέτοιες δράσεις θα είναι, για παράδειγμα, η προσφορά εργασίας σε μία δομή της τοπικής αυτοδιοίκησης, η συμμετοχή σε εκπαιδευτικά προγράμματα της ειδικής αγωγής, των προσφυγικών ομάδων, η βοήθεια σε κατ’ οίκον προγράμματα για ηλικιωμένους, τραυματίες κλπ., σε προγράμματα περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος όπως είναι η αναδάσωση και καθαριότητας του σχολείου ή κοινών χώρων, και άλλες παρόμοιες δράσεις. Ο συντονισμός των προγραμμάτων αυτών θα γίνεται από εκπαιδευτικούς του σχολείου, οι οποίοι θα έχουν την ευθύνη της παρακολούθησης της πορείας των μαθητών, αλλά και της υποστήριξης τους όπου χρειαστεί”. Δεν θα σχολιάσουμε τι μπορεί να σημαίνουν τα παραπάνω για μια χώρα στην οποία έχει πλήρως αποδομηθεί το κοινωνικό κράτος και οι υπηρεσίες του.
Αυτή είναι πολύ συνοπτικά η νέα δομή του Λυκείου η οποία έχει μερικές πολύ σημαντικές καινοτομίες όπως :  κοινωνική εργασία, εκπόνηση δοκιμίου, μαθήματα σε βασικό και υψηλό επίπεδο και τα αγγλικά ανώτερου επιπέδου ως βασικό μάθημα. Υπογραμμίζουμε με έμφαση ότι, σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης, η συγκεκριμένη πρόταση είναι προϊόν διαλόγου και συλλογικής επεξεργασίας. Ισχύει όντως  κάτι τέτοιο; Ή μήπως να το πάρει το ποτάμι και να μιλήσουμε για τους πραγματικούς εμπνευστές της πρότασης; Να το πάρει το ποτάμι.

Το Διεθνές Μπακαλορέα και  οι αριστεροί ντίλερς της ιδιωτικής εκπαίδευσης
Το Διεθνές Απολυτήριο (International Baccalaureate Diploma Programme) είναι ένα διετές πρόγραμμα σπουδών για τους μαθητές των δύο τελευταίων τάξεων του Λυκείου, προκειμένου να τους προετοιμάσει αποτελεσματικά για ένα φάσμα εξειδικευμένων σπουδών στο εξωτερικό. Το ΙΒ Diploma Programme διευθύνεται από έναν ιδιωτικό οργανισμό αναγνωρισμένο από το συμβούλιο της Ευρώπης και ο συγκεκριμένος τίτλος σπουδών παρέχεται στα πιο ακριβά ιδιωτικά λύκεια της Ελλάδας και υπόσχεται την άμεση εγγραφή των κατόχων του στα καλύτερα διεθνώς πανεπιστήμια. Η ύπαρξη του σχετίζεται συνεπώς με τη δράση συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων διεθνώς τόσο στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όσο και στην τριτοβάθμια, καθώς διευκολύνει την κινητικότητα των φοιτητών στο εσωτερικό της διεθνούς πανεπιστημιακής αγοράς που όπως είδαμε ενδιαφέρει και τους συντάκτες του τελικού πορίσματος του εθνικού διαλόγου.
Πώς σχετίζονται όλα αυτά με το νέο Λύκειο που προτείνεται; Εμείς δειγματοληπτικά θα περιγράψουμε το IB (Διεθνές Απολυτήριο), όπως αυτό παρουσιάζεται την ιστοσελίδα του Ελληνοαμερικάνικου Εκπαιδευτικού ιδρύματος- Κολέγιο Ψυχικού, κείμενο που επισυνάπτουμε. Τα συμπεράσματα λίγο αργότερα.
Το Διεθνές Απολυτήριο είναι διετές και αφορά τη Β και Γ Λυκείου. Από εδώ μπορούμε να καταλάβουμε και γιατί η εμμονή σε ένα τετραετές Γυμνάσιο και ένα δίχρονο Λύκειο. Οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι  να πάρουν 6 μαθήματα, όπως και στην πρόταση της έκθεσης του Εθνικού Διαλόγου. Τρία σε υψηλό επίπεδο (high level) και τρία σε βασικό επίπεδο (standard level), όπως και στο δικό μας νέο Λύκειο. Πέρα από τη Γλώσσα-Λογοτεχνία και τα Αγγλικά, οι μαθητές πρέπει να επιλέξουν μαθήματα από 4 ομάδες μαθημάτων, οι οποίες περιλαμβάνουν Ανθρωπιστικές Επιστήμες, Μαθηματικά, Πειραματικές Επιστήμες (Βιολογία, Χημεία, Φυσική κτλ) και  τέλος την ενότητα Τέχνες και Πολιτισμός. Αυτή είναι ακριβώς και η δομή και στο δικό μας νέο Λύκειο . Καλούνται επίσης να εκπονήσουν ένα Εκτεταμένο Δοκίμιο (Extended Essay), να έχουν εξαιρετική γνώση της αγγλικής γλώσσας και να συμμετέχουν σε ένα πρόγραμμα Creativity-Action-Service (CAS). Τι περιλαμβάνουν οι CAS “ συμμετοχή σε δράσεις της Μαθητικής Κοινότητας, συμμετοχή σε περιβαλλοντικές δραστηριότητες, στο Christmas Bazaar, εθελοντική βοήθεια σε ηλικιωμένους, άτομα με ειδικές ανάγκες”. Μπίνγκο και δεν είναι σύμπτωση ασφαλώς.
Άρα εδώ και έξι μήνες υποτίθεται ότι γινόταν διάλογος για το δημόσιο σχολείο για να δημοσιευτεί τελικά το πρόγραμμα μαθημάτων των ιδιωτικών επιχειρήσεων στο χώρο της εκπαίδευσης και των αντίστοιχων εκπαιδευτικών τους προγραμμάτων. Μια απλή ανάγνωση-σύγκριση ανάμεσα στο πρόγραμμα του Κολεγίου, αλλά και οποιουδήποτε ιδιωτικού κολεγίου παρέχει το ΙΒ και του πορίσματος της Επιτροπής Διαλόγου νομίζω λύνει κάθε απορία.

Συμπεράσματα
Λίγα λόγια και σταράτα μέσα από τέσσερις υπογραμμίσεις :
α. Αποκαλύπτεται περίτρανα ο προσχηματικός χαρακτήρας του διαλόγου, ο οποίος καταλήγει να αναπαράγει ένα ιδιωτικό πρόγραμμα εκπαίδευσης. Ο Διάλογος καταλήγει στη διαφήμιση συγκεκριμένων ιδιωτικών συμφερόντων στο χώρο της εκπαίδευσης. Αυτή είναι η Αριστερά των Μνημονίων και δεν μπορούν να υπάρχουν πλέον αυταπάτες. Ούτε η Δεξιά του κύριου Μητσοτάκη δεν προχώρησε τόσο.
β. Η διανοητική υπεροψία κάποιων υποτιμά τη συλλογική νοημοσύνη της εκπαιδευτικής κοινότητας.  Η υπεροψία τους δεν μπορεί όμως να αποκρύψει ότι υπάρχουν μέγιστες, όχι μόνο πολιτικές, αλλά και ηθικές ευθύνες. Γιατί δεν υπάρχει σαφής αναφορά στη γοητεία που ασκεί το Διεθνές Απολυτήριο στις προτάσεις του Εθνικού Διαλόγου; Πώς μια συλλογική υποτιθέμενη εθνική προσπάθεια διαλόγου κατέληξε να αναπαράγει ένα επιχειρηματικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα ; Ποια οικονομικά συμφέροντα εξυπηρετεί η γενίκευση του προγράμματος του Διεθνούς Απολυτηρίου που συγκινούσε είναι αλήθεια και προηγούμενους υπουργούς Παιδείας; Πρέπει να δοθούν απαντήσεις.
γ. Μην τολμήσετε να πάτε να νομοθετήσετε το πρόγραμμα των κολεγίων  θα βρείτε όχι εμάς απέναντί σας, αλλά το σύνολο της νεολαίας και των παιδιών της εργατικής τάξης.
δ. Για τους πιο πονηρούς που θα σπεύσουν να ισχυριστούν ότι επιτέλους γενικεύεται η ποιοτική παιδεία της αριστείας και γίνεται προσβάσιμη για τα όλα τα παιδιά, απαντάμε αλλού αυτά . Το νέο Λύκειο επιδιώκει να τσακίσει τα μορφωτικά δικαιώματα της νέας γενιάς, αυτή είναι αλήθεια και το ξέρουμε όλοι μας. Επιχειρείται να διαμορφωθεί ένα ελιτίστικο λύκειο για λίγους, εσωτερικά διαφοροποιημένο ανάμεσα σε αυτούς που θα παίρνουν απλή πιστοποίηση  και αυτούς που θα πηγαίνουν για το εθνικό απολυτήριο. Με την εξέταση στα 16 και με το συγκεκριμένο πρόγραμμα μαθημάτων τα οποίο συνδέεται με το συμβολικό και οικονομικό κεφάλαιο των κυρίαρχων κοινωνικών ομάδων επιδιώκεται να αυξηθεί ο αριθμός των παιδιών που θα στραφεί στις πιο υποβαθμισμένες μορφές τεχνικής εκπαίδευσης και τελικά στην απλήρωτη εργασία των ποικίλων μαθητειών. Τέλος, με το συντελεστή που θα θεσμοθετηθεί στον τρόπο επιλογής των πανεπιστημιακών σχολών πάμε με μαθηματική ακρίβεια σε κλείσιμο σχεδόν όλων των περιφερειακών πανεπιστημιακών τμημάτων και σε συρρίκνωση της δημόσιας πανεπιστημιακής εκπαίδευσης . Προς μεγάλη χαρά των διάφορων εκπαιδευτικών επιχειρήσεων που είναι και οι μόνοι συνομιλητές, από ότι φαίνεται,  του υπουργείου και των διανοουμένων του.
Αυτό το εκπαιδευτικό σχέδιο όμως, να είστε σίγουροι ότι δεν θα υλοποιηθεί ποτέ, γιατί τον τελευταίο λόγο τον έχει πάντα η νέα γενιά.

https://www.alfavita.gr/sites/default/files/attachments/programma_spoydon-axiologisi_mathiton.pdf

Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος σαρώνει τα βραβεία‏

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ! ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΣΕ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ

Θέμης Κοτσιφάκης:
ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΣΕ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΜΕ ΑΙΤΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΗ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ 200 ΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΛΥΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ.
Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΝΩ ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ 200 ΚΕΝΕΣ ΟΡΓΑΝΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΕ ΙΕΚ ΣΕΚ, ΜΑΣ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΔΙΟΙΚ.ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ. ΕΠΕΙΔΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΚΟΡΟΙΔΙΑ, ΖΗΤΑΜΕ ΤΩΡΑ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΘΕΣΕΩΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ,
ΜΑΡΟΥΣΙ 13-3-14

Κρεατομηχανή

Στις μυλόπετρες των μνημονιακής πολιτικής συνθλίβονται εκπαίδευση και εκπαιδευτικοί

Παύλος Χαραμής

Εκπαιδευτικός

Ένα ακόμα συμβόλαιο «ξαφνικού θανάτου» ανέλαβαν να εκτελέσουν οι εθελόδουλοι κυβερνητικοί θεράποντες της μνημονιακής αδηφαγίας. Αυτή τη φορά στο στόχαστρό τους βρέθηκε η δημόσια εκπαίδευση.  Και τα θύματα που καταμετρήθηκαν, χιλιάδες θύματα κυριολεκτικά, προέρχονται κυρίως από εκείνους που εύστοχα χαρακτηρίζονται συχνά «παιδιά ενός κατώτερου θεού»: τον κόσμο της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης.

Περίμενε η «σκιώδης κυβέρνηση» των τροϊκανών να κλείσουν για τα καλά τα σχολεία, για να αδυνατίσουν οι αρμοί κάθε εκπαιδευτικής ή άλλης συλλογικότητας που θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στα άνομα σχέδιά της. Προσδοκούσε να καταλαγιάσει κι ο κουρνιαχτός από τα πρόσφατα συνέδρια των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών, που κατέληξαν σε ηχηρά Βατερλώ του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Πρόταξε και την καθησυχαστική κατάργηση της επιστράτευσης των εκπαιδευτικών, με τη βεβαιότητα ότι της ήταν πια περιττή μεσούντος του θέρους. Και επέλεξε τον Ιούλιο, σχεδόν μέσα του Αλωνάρη, για να συνθλίψει με τις μνημονιακές της μυλόπετρες ένα από τα πιο ζωντανά και παραγωγικά κομμάτια της εκπαίδευσης – μαζί του και τους εκπαιδευτικούς που εργάζονταν σε αυτό.

Κάποιες από τις τραγικές συνέπειες αυτής της απόφασης: Εξαλείφονται οριστικά από το χάρτη της δημόσιας δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης 46 ειδικότητες εκπαιδευτικών της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης. Καταργούνται, σύμφωνα με τα ως τώρα δεδομένα, 2.500 οργανικές θέσεις, 2.000 εκπαιδευτικοί τίθενται σε διαθεσιμότητα και επιβάλλονται 4.933 μετατάξεις. Περίπου 20.000 μαθητές και μαθήτριες της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης από το Σεπτέμβρη θα αναζητούν το σχολείο τους για να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους και δεν θα το βρίσκουν. Κανείς δεν γνωρίζει την τύχη που επιφυλάσσεται για 830 εργαστήρια στα οποία ασκούνταν αυτοί οι μαθητές και μαθήτριες, κάποια από τα οποία μάλιστα πρόσφατα εξοπλίστηκαν με πολυδάπανα μηχανήματα και υλικά.

«Υπηρετούμε ένα σχεδιασμό που στοχεύει το Τεχνικό Λύκειο να προσφέρει ειδικότητες αποφοίτων που ανταποκρίνονται στις επιλογές των μαθητών και όχι στις ειδικότητες των εκπαιδευτικών», διαμηνύει η κυβέρνηση. Η πραγματικότητα όμως τη διαψεύδει κατηγορηματικά. Κάποιοι από τους τομείς που καταργήθηκαν ήταν από τους πλέον περιζήτητους: ο τομέας Υγείας, λόγου χάρη, ήταν ο πολυπληθέστερος στα Επαγγελματικά Λύκεια και ο τομέας της κομμωτικής ο δημοφιλέστερος στις Επαγγελματικές Σχολές. Πού είναι, λοιπόν, ο σχεδιασμός που «ανταποκρίνεται στις επιλογές των μαθητών».

«Αποτελεί κοινή παραδοχή ότι τα Επαγγελματικά και Τεχνικά Λύκεια και Σχολές δεν επιτελούν σήμερα το ρόλο τους αντιμετωπίζοντας σειρά στρεβλώσεων και πελατειακών σχέσεων», είναι το άλλο επιχείρημα των ολετήρων της δημόσιας εκπαίδευσης. Αλλά ποιον τομέα της εκπαίδευσης, ή συνολικά του Δημοσίου, θα άφηνε η αυτή η κυβέρνηση αλώβητο από μια τέτοια κατηγορία; Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που ακολουθεί με συνέπεια και σταθερότητα, έχουν θέσει στο στόχαστρό τους το δημόσιο τομέα στο σύνολό του, τον οποίο και σταδιακά συρρικνώνουν χρησιμοποιώντας ανάλογα επιχειρήματα.

Και το απαύγασμα αυτής της επιχειρηματολογίας παρατίθεται στη συνέχεια: «Μετά από συγκριτική μελέτη ευρωπαϊκών συστημάτων τεχνικής εκπαίδευσης, μελέτη αναγκών της εγχώριας αγοράς εργασίας και ανάπτυξη περιγραμμάτων επαγγελμάτων εξήχθη το συμπέρασμα ότι τα επαγγέλματα υγείας […] καθώς και επαγγέλματα όπως Γραφικών Τεχνών, Σχεδίασης και Παραγωγής Ενδύματος, Αισθητικής Τέχνης, Κομμωτικής Τέχνης και Αργυροχρυσοχοΐας δεν υπάρχει σκοπιμότητα να παρέχονται από την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση». Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς εδώ; Την εκπληκτική ταχύτητα και την «επιστημονική εγκυρότητα» με την οποία αξιοποιούνται τα διεθνή δεδομένα για να διαγνωστούν τα προβλήματα της εγχώριας εκπαίδευσης; Την κατά παραγγελία πραγματοποίηση «ερευνών» που πριν ακόμα ξεκινήσουν έχουν ήδη καταλήξει στα πορίσματά τους; Ή την αναλγησία με την οποία αντιμετωπίζονται από την κυβέρνηση δεκάδες χιλιάδες νέοι και νέες που έχουν ήδη ξεκινήσει ή σκόπευαν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στις καταργούμενες ειδικότητες;

Όταν άρχισε σταδιακά να εδραιώνεται η πεποίθηση ότι οι εκατόμβες των εργαζομένων στο Δημόσιο ήταν αναπόφευκτες, τέθηκαν σε λειτουργία οι διαδικασίες υποκίνησης ενός ανήθικου όσο και ατελέσφορου κοινωνικού αυτοματισμού: «Η δείνα ειδικότητα είναι λιγότερο απαραίτητη στην εκπαίδευση, η τάδε κατηγορία εκπαιδευτικών δεν είναι εξίσου ικανοί με μας», και πάει λέγοντας… Σαφής στόχος ήταν η υπονόμευση της ενότητας των εργαζομένων και η ακύρωση της αποτελεσματικότητας των αγώνων τους.

«Ο άνθρωπος είναι μαλακός και διψασμένος σαν το χόρτο, άπληστος σαν το χόρτο», γράφει ο Σεφέρης στον Τελευταίο Σταθμό. Και «σαν έρθει ο θέρος προτιμά να σφυρίξουν τα δρεπάνια στ’ άλλο χωράφι». Δεν συνειδητοποιεί ότι παραδίνοντας το χωράφι του γείτονα στον όλεθρο με την αδράνεια, την αδιαφορία ή την υστεροβουλία του ανοίγει το δρόμο και προς το δικό του χωράφι.

(κείμενο γραμμένο για το κυριακάτικο τεύχος του «Παιδεία και Κοινωνία» της «Αυγής»,  http://www.avgi.gr)

Αγαπητοί γονείς, εκπαιδευτικοί, μαθητές,

Μάιος 2011

Αγαπητοί γονείς, εκπαιδευτικοί, μαθητές,

Η σχολική χρονιά φτάνει στο τέλος της.

Μια σχολική χρονιά που σημαδεύτηκε από τις εξαγγελίες μιας πρωτοφανούς επίθεσης ενάντια στην δημόσια – δωρεάν παιδεία.

Το τελείωμα αυτής της σχολικής χρονιάς ήρθε να επιβεβαιώσει, με τρόπο δραματικό για όλη την εκπαιδευτική κοινότητα, πως το δημόσιο αγαθό της παιδείας υποβαθμίζεται σήμερα όσο ποτέ: ελλείψεις εκπαιδευτικού κ.α. προσωπικού,  ολοήμερα τμήματα – αποθήκες στοιβαγμένων παιδιών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ η διεξαγωγή των πανελλαδικών εξετάσεων χαρακτηρίστηκε από προχειρότητα, διαφθορά και «προπαγάνδιση» της πολιτικής του υπουργείου Παιδείας περισσότερο απ΄ όσο έχουμε συνηθίσει. Παράλληλα, το κλείσιμο σχολών και τμημάτων και η συνολική υποβάθμιση που επιφυλάσσεται στην ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση και η αυξανόμενη ανεργία προσθέτουν στα εξαντλημένα παιδιά και τους οικονομικά εξοντωμένους γονείς τους άγχος, ανασφάλεια και αίσθηση ματαιότητας.

Παιδεία, υγεία, κοινωνικό κράτος βρίσκονται υπό πτώχευση.

Αξίες και ιδανικά βρίσκονται υπό πτώχευση.

Όλοι μας βιώνουμε άμεσα ή έμμεσα τις επιπτώσεις μια κρίσης που δεν προκαλέσαμε αλλά καλούμαστε να πληρώσουμε. Νέα βάρβαρα μέτρα εξαγγέλλονται τις μέρες αυτές, που έρχονται να προστεθούν πάνω στα προηγούμενα, που απέτυχαν να μειώσουν το χρέος, αλλά πέτυχαν να… χρεώσουν έναν ολόκληρο λαό. Όλα αυτά τα μέτρα δεν αποσκοπούν στη σωτηρία του ελληνικού λαού αλλά στην αποπληρωμή των τοκογλύφων εγχώριων και ξένων τραπεζιτών, την ιδιωτικοποίηση των πάντων ακόμα και του νερού, την άλωση του δικαιώματος στην εργασία, στην ίδια μας τη ζωή.

Θα τους αφήσουμε;

Εμείς οι γονείς και εκπαιδευτικοί έχουμε διπλή ευθύνη, εμείς θα κληθούμε να απαντήσουμε μια μέρα στο αμείλικτο ερώτημα: «τι έκανες εσύ για να μην υποθηκευτεί το μέλλον μου; Τι με δίδαξες με το παράδειγμά σου;»

Πολλοί άνθρωποι αναρωτιούνται εύλογα: «τι μπορώ να κάνω απέναντι σε μια εξουσία τόσο δυνατή;»

Μπορούμε να κάνουμε αυτό που μας αντιστοιχεί, αυτό που αναλογεί στις δυνάμεις μας.

Μπορούμε να πολλαπλασιάσουμε την ατομική μας δύναμη ενώνοντας τη φωνή μας με άλλους.

Μπορούμε μέσα στα σχολεία μας, μέσα στους συλλόγους γονέων να μοιραστούμε την αγωνία μας, να συζητήσου και να δράσουμε.

Μπορούμε να κλείσουμε τις τηλεοράσεις μας, να βγούμε από τα σπίτια μας και να ενδυναμώσουμε με την παρουσία μας συλλογικότητες που θα συνδιαμορφώσουμε έτσι ώστε να μας αντιπροσωπεύουν.

Μπορούμε να τους αναγκάσουμε να πάρουν πίσω τα μέτρα και την πολιτική τους, να τους στείλουμε… σπίτι τους!

 

Δεν υπάρχει κανείς να το κάνει αντί για μας,

είναι δική μας δουλειά  να διεκδικήσουμε το σχολείο που θέλουμε και την κοινωνία που θέλουμε.

 

Η Ανοιχτή Συντονιστική Επιτροπή Γαλατσίου για τη μη συγχώνευση – κατάργηση σχολείων και για την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας είναι μια συλλογικότητα πραγματικά ανοιχτή σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα που, στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς που τελειώνει, έκανε αισθητή την παρουσία της με τρόπο δυναμικό. Με την παρέμβαση στην παρέλαση της 25^ης Μαρτίου και την συναυλία της 15^ης Απριλίου στο Παλιό Τέρμα, αλλά και με μαζικές δυναμικές συνελεύσεις έδωσε ένα δείγμα γραφής και δημιούργησε μια προοπτική. Παραμένει σε εγρήγορση προκειμένου να αντιμετωπίσει ένα καλοκαίρι ραγδαίων εξελίξεων, ένα καλοκαίρι που όλα δείχνουν πως θα είναι κρίσιμο και καθοριστικό.

Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς θα φανούν ξεκάθαρα οι επιπτώσεις της υποβάθμισης της δημόσιας – δωρεάν παιδείας στα σχολεία μας. Οι συγχωνεύσεις – καταργήσεις, η αύξηση των μαθητών ανά τμήμα, η έλλειψη χρηματοδότησης σε συνδυασμό με την αύξηση των τιμών στο πετρέλαιο και σε όλα τα είδη, το κλείσιμο του ΟΕΔΒ, οι ελλείψεις εκπαιδευτικού προσωπικού, θα επιδεινώσουν δραματικά μια ήδη τραγική κατάσταση στο δημόσιο σχολείο.

Η μάχη ενάντια στο σχολείο της αγοράς και των αποκλεισμών δεν έχει τελειώσει. Είμαστε εδώ και θα είμαστε και τον Σεπτέμβρη, για να διαφυλάξουμε το δημόσιο αγαθό της παιδείας, για να διεκδικήσουμε το σχολείο που θέλουμε, για να αναπτύξουμε δίκτυα αλληλεγγύης. Άνεργοι, υποαπασχολούμενοι, εργαζόμενοι γονείς και εκπαιδευτικοί στηρίζουμε ο ένας τον άλλο σ΄ αυτή τη δύσκολη συγκυρία και διεκδικούμε Είμαστε εδώ για να δώσουμε στα παιδιά μας το πιο σημαντικό μάθημα: το μάθημα της αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης, της αντίστασης, της νίκης!

Ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να διώξουμε το φόβο, την ανασφάλεια, την ηττοπάθεια.

 

ΔΕΝ θα υποθηκεύσουμε το ΜΕΛΛΟΝ των παιδιών μας.

ΔΕΝ χαρίζουμε τα λαϊκά μας κεκτημένα για κανένα μνημόνιο, ΔΝΤ, τραπεζίτη ή τροϊκανό!

ΔΕΝ πληρώνουμε το χρέος τους.

Μαζί μπορούμε!

 

Καλούμε από 1η Σεπτέμβρη όλους τους συλλόγους γονέων να κάνουν γενικές συνελεύσεις. Να μην αφήσουμε κανένα σχολείο να ανοίξει με ελλείψεις σε προσωπικό , σε χρήματα, σε καθαρίστριες και σχολικούς τροχονόμους, με 25μελη τμήματα και με ολοήμερα παρκινγκ στοιβαγμένων παιδιών.

Μέχρι τότε θα είμαστε όλοι στις πλατείες των πόλεων, στα συλλαλητήρια του λαού και στις απεργίες των συνδικάτων μέχρι να βάλουμε τέρμα στην επίθεση που δεχόμαστε.

Γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές  κάθε μέρα στις 6.00 το απόγευμα στο Σύνταγμα!

 

Ανοιχτή Συντονιστική Επιτροπή Γαλατσίου

για τη μη συγχώνευση – κατάργηση σχολείων και για την υπεράσπιση της δημόσιας – δωρεάν παιδείας

syntonismossxoleiagal@googlegroups.com

αν όλα είναι μονόδρομος…

Αρνητικό ρεκόρ απορρόφησης κονδυλίων για την Παιδεία σημειώνει η Ελλάδα

πηγή: TVXS

Αρνητικό ρεκόρ απορρόφησης ευρωπαϊκών πόρων σημειώνει η Ελλάδα στον τομέα της εκπαίδευσης και της δια βίου μάθησης σύμφωνα με τον αρμόδιο ευρωπαίο επίτροπο. Κατά τ’ αλλα, στο εσωτερικό της χώρας συνεχίζεται η γκρίνια για τα ζητήματα της παιδείας εν όψει μάλιστα των Πανελλαδικών Εξετάσεων, με τους 116.000 υποψηφίους να μην γνωρίζουν ακόμη τον αριθμό θέσεων που θα διεκδικήσουν στα ΑΕΙ. Από την πλευρά της η υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου διεμήνυσε χθες ότι «οι μαθητές ότι χρειάζεται να ξέρουν το ξέρουν» και πρόσθεσε ότι ο αριθμός εισακτέων θα ανακοινωθεί με την ψήφιση από τη Βουλή του νομοσχεδίου που προβλέπει νέο σύστημα εισαγωγής των υποψηφίων ειδικών κατηγοριών.

Αρνητικό ρεκόρ απορρόφησης ευρωπαϊκών πόρων σημειώνει η Ελλάδα στον τομέα της εκπαίδευσης και της δια βίου μάθησης καθώς από το συγκεκριμένο επιχειρησιακό πρόγραμμα της χρονικής περιόδου 2007 – 2013 έχει απορροφήσει έως σήμερα μόλις το 2,52% των χρηματικών δεσμεύσεων, σύμφωνα με απάντηση του Επιτρόπου για θέματα Περιφερειακής Πολιτικής Γ. Χαν έπειτα από ερώτηση του ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Γ. Παπανικολάου.

Ειδικά για το 2010, η Ελλάδα απορρόφησε 36.220.662 ευρώ για θέματα παιδείας και δια βίου μάθησης όταν το διαθέσιμο ποσό ανερχόταν στα 204.706.354 ευρώ. Σημειώνεται ότι η Ελλάδα καταγράφει στον τομέα της παιδείας την χειρότερη επίδοση απορρόφησης κονδυλίων από κάθε άλλο τομέα και ακολουθούν οι τομείς για την ενίσχυση της δημόσιας διοίκησης (2,76%) και για το περιβάλλον και τη βιώσιμη ανάπτυξη (3,11)%.

Ανησυχία και διαφωνίες για Πανελλήνιες και Νέο Λύκειο

Ο χρόνος κατάθεσης του νομοσχεδίου θα γνωστοποιηθεί σήμερα. Το νωρίτερο που μπορεί να ανακοινωθεί ο αριθμός των εισακτέων είναι έως και την Πέμπτη, όταν και ξεκινούν οι εξετάσεις. Σύμφωνα με την «Καθημερινή» στελέχη του υπουργείου εκτιμούν ότι θα προκριθεί από τον υφυπουργός, Ι. Πανάρετο ο αριθμός να ανακοινωθεί μετά τη λήξη των Πανελλαδικών κι όχι κατά τη διάρκεια προκειμένου να μην επηρεαστούν οι εξεταζόμενοι μαθητές. Το νομοσχέδιο θα δίνει εξάλλου τη δυνατότητα στο υπουργείο να ανακοινώνει τον αριθμό ένα μήνα πριν από την κατάθεση των μηχανογραφικών. Στο ίδιο νομοσχέδιο προβλέπεται ό

Σε εκκρεμότητα παραμένει, επίσης, η τύχη της ρύθμισης για τη δυνατότητα των υποψηφίων να λάβουν απολυτήριο λυκείου, μετέχοντας μόνο στις ενδοσχολικές εξετάσεις. Πληροφορίες της εφημερίδας «Καθημερινή» αναφέρουν ότι σχετική προφορική δήλωση έκαναν περί τους 3.000 μαθητές. Η ρύθμιση προβλέπεται στο ίδιο νομοσχέδιο και το ερώτημα είναι τι θα κάνουν οι ενδιαφερόμενοι μαθητές εάν η ψήφισή του γίνει μετά την έναρξη των Πανελλαδικών, αν δηλαδή θα δώσουν Πανελλαδικές για να κατοχυρώσουν το απολυτήριό τους ή θα περιμένουν μη γνωρίζοντας τι ακριβώς θα γίνει.

Από την πλευρά των καθηγητών, η ΟΛΜΕ ζήτησε την έκδοση της υπουργικής απόφασης για τις αμοιβές των εκπαιδευτικών που θα εμπλακούν στις Πανελλαδικές και την ανάκληση των αποφάσεων για την εξέταση των μαθητών Εσπερινών Λυκείων το πρωί και για την κατάργηση περιφερειακών εξεταστικών κέντρων μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, με αποτέλεσμα να πρέπει να ταξιδέψουν στην Αθήνα.

Διαφωνούν με το νέο Λύκειο οι καθηγητές των ιδιωτικών σχολειών

Εν τω μεταξύ, χθες η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (ΟΙΕΛΕ) εξέφρασε τη διαφωνία της σε βασικά σημεία του σχεδίου του υπουργείου Παιδείας για το «Νέο Λύκειο».

Οι δύο στους τρεις, το 64% δηλαδή των εκπαιδευτικών που εργάζονται σε ιδιωτικά σχολεία θεωρούν ότι ο εκπαιδευτικός ρόλος του λυκείου έχει υποβαθμιστεί σε πολύ μεγάλο ή μεγάλο βαθμό από τις συνεχείς αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών. Επίσης, περισσότεροι από τους μισούς (το 56,5%) εκτιμούν ότι έχει χαθεί σε μεγάλο ή πολύ μεγάλο βαθμό η μορφωτική αυτονομία του λυκείου.

Τα ευρήματα αυτά, τα οποία προέκυψαν από έρευνα που διεξήχθη με ευθύνη του επιστημονικού συμβούλου του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ κ. Νίκου Παΐζη σε 350 εκπαιδευτικούς ιδιωτικών σχολείων, καταδεικνύουν την ανάγκη για τη μεταρρύθμιση στο λύκειο. Το βασικότερο συμπέρασμα που αναδείχτηκε είναι ότι το Λύκειο έχει χάσει τη μορφωτική αυτονομία του αφού έχει συνδεθεί άμεσα με το σύστημα πρόσβασης σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, ενώ ο εκπαιδευτικός και κοινωνικός του ρόλος έχει υποβαθμιστεί σε μεγάλο βαθμό.

Τα υποχρεωτικά μαθήματα στο Λύκειο, σύμφωνα με την έρευνα, θα πρέπει να καταλαμβάνουν κατά μέσο όρο το 51% του εβδομαδιαίου διδακτικού χρόνου, τα κατ’ επιλογήν υποχρεωτικά το 29% και τα επιλογής το 20%. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα, μεγάλη σημασία έχει επίσης να μειώνεται σταδιακά από τάξη σε τάξη το ποσοστό ωρών των υποχρεωτικών μαθημάτων και να αυξάνεται αντίστοιχα το ποσοστό των κατ’ επιλογήν υποχρεωτικών και των επιλεγόμενων μαθημάτων.

Σε χθεσινή ημερίδα, οι εκπρόσωποι της Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Λειτουργών Ελλάδος (ΟΙΕΛΕ) υποστήριξαν ότι η πρόταση του υπ. Παιδείας για τη νέα δομή του λυκείου πάσχει, καθώς καταργεί πλήρως την αυτονομία του λυκείου και θα αυξήσει την ανάγκη των μαθητών για φροντιστήρια. Από την πλευρά της, η ομοσπονδία προτείνει, μεταξύ άλλων, ολοήμερη λειτουργία του λυκείου, κατάργηση των κατευθύνσεων σπουδών, μείωση των υποχρεωτικών μαθημάτων και αύξηση των επιλογής.

Η πρόταση του υπουργείου δέχθηκε, επίσης, τα βέλη των εκπροσώπων των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ενώ οι εκπρόσωποι και των ομοσπονδιών δασκάλων (ΔΟΕ), καθηγητών και πανεπιστημιακών (ΟΛΜΕ, ΠΟΣΔΕΠ) συνέκλιναν στο ότι είναι αναγκαίο να ξεκινήσει από την αρχή ο διάλογος για τη δομή του λυκείου.

Η παιδεία των συγχωνεύσεων, του Παναγιώτη Σωτήρη

Υπάρχουν κάποιες στιγμές που τα δημόσια πολιτικά πρόσωπα, έστω και άθελά τους, ομολογούν περισσότερα από όσα θα ήθελαν. Αφορμή για αυτή την παρατήρηση η δήλωση της Υπουργού Παιδείας κ. Άννας Διαμαντοπούλου ότι «δεν υπάρχει καμία αναφορά στο μνημόνιο σε οτιδήποτε που να αφορά συνενώσεις ή επιλογές για θέματα σχολείων ή Πανεπιστημίων».

Προφανώς η κ. Υπουργός ήθελε με αυτή τη δήλωση να αποσυνδέσει τους σχεδιασμούς στην εκπαίδευση από το ζήτημα του Μνημονίου και όλους τους σχετικούς αρνητικούς συνειρμούς, στο πλαίσιο και του άγχους για την επικοινωνιακή αποτελεσματικότητα. Για τους επαγγελματίες της πολιτικής και της κυβερνητικής εξουσίας είναι, ακόμη, «κακή δημοσιότητα» να συνδέσουν το όνομά τους με περικοπές δαπανών στην Παιδεία.

Βέβαια, το πρόβλημα είναι ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα στην εκπαίδευση είναι ακριβώς εκτεταμένες περικοπές δαπανών, προσωπικού και εκπαιδευτικού έργου: περιορισμός των διορισμών εκπαιδευτικών, εκτεταμένες συγχωνεύσεις σχολείων με βασική επιδίωξη να περιοριστούν οι οργανικές θέσεις, περικοπές πιστώσεων, πάγωμα διορισμών και προκηρύξεων στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Κυριαρχεί η λογική της εξοικονόμησης πόρων, ενώ το Υπουργείο συχνά παρουσιάζει το εκπαιδευτικό σύστημα ως σπάταλο, φτάνοντας μέχρι του σημείου να υποστηρίζει ότι π.χ. τα «πανεπιστήμια έχουν πολύ λίπος για να κάψουν».  Οι συνέπειες αυτών των περικοπών γρήγορα θα φανούν: σχολικές μονάδες με υπερβολικά αυξημένο αριθμό μαθητών σε ανεπαρκή κτίρια, υπερσυγκέντρωση μαθητών ανά τάξη, αύξηση των μετακινήσεων μαθητών, υποβάθμιση του διδακτικού έργου, επιδείνωση του σχολικού κλίματος, συρρίκνωση των μαθημάτων και των εργαστηρίων που θα προσφέρονται στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Προφανώς, όλα αυτά σχετίζονται και με το Μνημόνιο και τα αλλεπάλληλα κύματα περικοπών δημοσίων δαπανών που αυτό περιλαμβάνει, διαμορφώνοντας συνθήκη πραγματικής κοινωνικής ερήμωσης.

Γιατί, όμως, σπεύδει η Υπουργός να δηλώσει ότι αυτά τα μέτρα αποτελούν ούτως ή άλλως επιλογή της κυβέρνησης; Νομίζω ότι η απάντηση βρίσκεται στο ότι σήμερα ξεδιπλώνεται μια συνολική αλλαγή υποδείγματος για το χώρο της εκπαίδευσης, που υπερβαίνει τις απαιτήσεις περικοπών του Μνημονίου. Στο νέο αγοραίο υπόδειγμα πρέπει να έχουμε με κάθε τρόπο εξοικονόμηση κόστους, οικονομίες κλίμακας και αναζήτησης των φθηνότερων λύσεων, όπως στην παραγωγή οποιουδήποτε αγαθού, αδιαφορώντας την ιδιαιτερότητα και τις απαιτήσεις της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Στο νέο σχολείο και το νέο πανεπιστήμιο θα πρέπει να κυριαρχήσει μια αμιγώς εργαλειακή αντιμετώπιση της μάθησης, με έμφαση στην πληροφορία και όχι τη γνώση και υποτίμηση πλευρών όπως η ολόπλευρη μόρφωση, η ιστορική ή κοινωνική συνείδηση, η κριτική εμβάθυνση. Επιπλέον, η ανταποδοτικότητα και η άμεση ή έμμεση καταβολής διδάκτρων αντιμετωπίζεται όχι ως λύση ανάγκης, αλλά ως πλευρά μιας αναγκαίας σχέσης πελάτη – παρόχου, καθώς θεωρείται ότι μόνο αυτή που μπορεί να εξασφαλίσει την αμοιβαία υπευθυνότητα αλλά και την πολυθρύλητη «διασφάλιση ποιότητας».

Αυτό, όμως, που αποσιωπάται είναι ότι σε αυτό το νέο υπόδειγμα η έννοια της παιδείας ως κοινωνικού αγαθού και ως συλλογικού αιτήματος διακυβεύεται. Θα οδηγηθούμε σε πραγματικά ελλείμματα δεξιοτήτων, σε ένταση της ταξικότητας της εκπαίδευσης και σε πόλωση ανάμεσα στον κύριο όγκο του εκπαιδευτικού συστήματος και τους όποιους δημόσιους ή ιδιωτικούς «πόλους αριστείας», σε υποχώρηση της κριτικής σκέψης.

Η αντίσταση στις συγχωνεύσεις και τις περικοπές στην παιδεία, δεν είναι μάχη οπισθοφυλακής, ούτε «υπεράσπιση κεκτημένων», αλλά αναγκαία πάλη για να μην αλώσει η λογική της αγοράς ένα χώρο που πρέπει να παραμείνει προσανατολισμένος στην ικανοποίηση πραγματικών κοινωνικών αναγκών.

πηγή:  alfavita